اف.بی.آی اعلام کرد انجیل ژنو متعلق به سال 1615 که دو دهه پیش از کتابخانه کارنژی در پیتزبورگ در یک عملیات سرقت پیچیده دزدیده شده بود در موزه‌ای در هلند پیدا شده است.
بیشتر بخوانید:
- سینه‌‌ریز مروارید ماری آنتوانت و دلیل این همه گرانی مروارید
- وقتی کلیسای نوتردام در آتش سوخت، بخشی از ما را هم با خود به آتش کشید
مقامات می‌گویند این انجیل جزو صدها کتاب نایاب و نقشه‌ها و دیگر وسایلی بود که سرجمع 8 میلیون دلار ارزش داشت و در طول 20 سال ازسوی مسئول آرشیو مجموعه به سرقت رفت.
دادستان‌ها می‌گویند مسئول آرشیو با نام گرگوری پروآر 62 ساله برخی اوقات با اشیا در روز روشن از ساختمان خارج می‌شد. سپس این آثار را به دلال کتاب سرشناسی به نام جان شولمن 55 ساله که مغازه‌اش چند خیابان آن طرف‌تر است می‌فروخت. بنا بر استشهاد، جان شولمن به عنوان کارشناس ارزیابی‌کننده در برنامه تلویزیونی «جاده اشیا عتیقه» شرکت می‌کرد.
این دو مرد سال گذشته به سرقت‌های متعدد، خیانت در امانت و سایر اتهامات متهم شدند. رابرت جی دل گرکو جونیور که وکیل آقای شولمن است گفت که موکلش مدعی بی‌گناه بودن خود است اما توضیح بیشتری نداده است. وکیل آقای پروآر جواب تلفن خود در روز جمعه را نداده است.
مقامات اف‌بی‌آی گفته‌اند که این انجیل را به دفتر وکیل ناحیه استان آلگنی با نام استفن ای. زاپالا جونیور داده‌اند که این پرونده را تحت پیگرد قانونی دارد و از انجیل به عنوان مدرک اتهام استفاده خواهد کرد.
رابرت جونز، مأمور مخصوص دفتر اف‌بی‌آی در پیتزبورگ در یک کنفرانس خبری در روز پنج‌شنبه اعلام کرد که این انجیل شبیه انجیلی است که گفته می‌شود با اولین زائران آمریکا سوار بر کشتی می‌فلاور به آمریکای شمالی برده شده بود.
آقای جونز گفت: «می‌توانید تصور کنید که این انجیل خاص کتابخانه کارنژی به چه سفری رفته است.»
جرمی بنگز، رئیس موزه می‌گوید که با استفاده از آمار فروش، کارآگاهان در سال گذشته رد انجیل را در موزه‌ای متمرکز بر زائران آمریکایی در لیدن هلند گرفتند.
مایک منکو، بازپرس بخش قضایی گفت که موزه این انجیل را در سال 2015 از طریق یک فروشنده شخصی به مبلغ 1200 دلار خریداری کرد و حالا آن به 5500 دلار ارزش‌گذاری می‌شود.
دکتر بنگز، تاریخدان آمریکایی که برای چندین دهه در هلند زندگی کرده است می‌گوید این انجیل را از یک فروشنده نمایشگاهی خریده است. این نمایشگاه قرار بود در سال 2020 و 2021 در مورد کتاب‌هایی که زائرین در اختیار داشتند در ماساچوست برگزار شود.
یادداشت‌های وبسایت موزه می‌گوید که پروتستان‌های انگلیسی در تبعید در ژنو این انجیل را در طول دوره حکومت ماری یکم یا ماری تئودور ترجمه کردند. این انجیل به دلیل ترجمه نامعمولش در سفر پیدایش 3: 7 نیز شهرت دارد: «آنگاه چشمان هر دوی ایشان باز شد و فهمیدند که عریان‌اند. پس برگ‌های انجیر به هم دوخته و زیرشلواری برای خویشتن ساختند». انجیل شاه جیمز از کلمه زیرشلواری استفاده نکرده است.
به گفته آقای بنگز، جلد کتاب که روی آن نوشته شده است: «انجیل مقدس، ویرایش زیرشلواری» به احتمال زیاد در قرن نوزدهم ساخته شده است. این انجیل نم کشیده است و اثر کپک روی برخی صفحات دیده می‌شود و شیرازه آن شل شده است.
آقای بنگز گفت که محققان سال گذشته با او تماس گرفته‌اند و از او درخواست کرده‌اند که انجیل را بازگرداند. با توجه به شرایط حساس انجیل، او پرسیده است که آیا این درخواست واقعی است یا خیر.
بعد از آگاهی پیدا کردن از شرایط پرونده پیتزبورگ، آقای بنگز گفت که با پلیس هلند تماس گرفت و آنان کارآگاهی زبده در امور هنری را برای در اختیار گرفتن انجیل و انتقال آن به سفارت آمریکا مأمور کردند. اف‌بی‌آی اعلام کرد تیم جرم‌نگاری هنری‌اش انجیل را که در ضربه‌گیر حبابی و در ظرف محافظی گذاشته شده است به ایالات متحده بازگرداند.
آقای مانکو گفت که کارآگاهان در حال پیشرفت در بازپس‌گیری سایر اثرها نیز هستند. در یک جستجوی اولیه 24 عدد از اشیا را پیدا کرده‌اند و 18 عدد از آن‌ها اشیایی هستند که در یک انبار کشف شده‌اند. از آن زمان، کارآگاهان 18 کتاب و 293 نقشه و مقادیری بشقاب و جزوه را که حدود 6/1 میلیون دلار قیمت دارند به دست آورده‌اند.
این پرونده دنیای کتاب‌های نایاب را شوکه کرده است. تا وقتی که سرقت کشف شود و آقای پروآر در سال 2017 اخراج شود، وی تنها مسئول آرشیو برای مجموعه کتاب‌های نایاب در اتاق اولیور در کتابخانه کارنژ بوده که بخشی از سیستم کتابخانه عمومی پیتزبورگ بوده است. آقای شولمن یک عضو محترم انجمن فروشندگان کتاب‌های عتیقه آمریکا بوده است. سازمان می‌گوید او زمانی مسئول کمیته اخلاقی این انجمن بوده است.
دادستان‌ها می‌گویند، آقای پروآر در طول سال‌ها اشیا را از کتابخانه خارج می‌کرد و به مغازه می‌برد. آقای پروآر گاهی از چاقوی اشعه ایکس برای برداشتن بخشی از کتاب استفاده می‌کرد و آن را به‌طور مجزا می‌فروخت. استشهادیه می‌گوید آقای شولمن پول را نقدی و حضوری به آقای پروآر پرداخت می‌کرد و سپس بسیاری از آن اشیا را دوباره می‌فروخت.
آقای پروآر گفت که او از این پول برای بیرون کشیدن گلیم خود از آب استفاده کرده و خرج تحصیل چهار فرزندش را داده است و آقای شولمن را متهم به تحریک به انجام این کار کرد.
او به کارآگاهان گفت: «هرگز نباید این کار را می‌کردم. من آن اتاق را دوست داشتم، همه زندگی کاری‌ام را دوست داشتم و حرص و آز بر من غلبه کرد».
منبع: نیویورک تایمز
نویسنده: کارن زریک
